Hit the road & Outback Jack! (3)

Alweer tijd voor het laatste deel van onze reis door de Outback!:( Gelukkig kan ik het allemaal weer herbeleven wanneer ik deze verslagen type, maar wat zou ik toch weer graag terug gaan!

Na een nachtje in Alice Springs te hebben doorgebracht, was het alweer vroeg morgen: King's Canyon stond op ons te wachten! Nou ja, die kon nog wel even uitslapen, want het was al gauw een uur of 7 verder voordat we daar waren. Zoals gewoonlijk moesten we weer zo'n 500 kilometers rijden met de nodige stops. De eerste stop was bij een camel farm, waar we eventueel kameel konden rijden. Wat een grap! Die kamelen maakten één rondje van een minuut door een zandbak en dan was het al weer over. Daar deden wij natuurlijk niet aan mee! Wel hebben we daar onze eerste dingo gespot (een tamme weliswaar) en nog wat rode kangaroes, emoes en nog meer kamelen (allemaal in gevangenschap helaas). Gelukkig gingen we snel weer verder, want de volgende stop klonk toch echt wat interessanter: het echte midden van Australië! Wij kunnen nu dus met alle recht zeggen dat we in de 'Red Centre' zijn geweest:) Rond een uur of één/twee kwamen we dan eindelijk aan bij King's Canyon, een grote vallei met veel groen in de Outback. De canyon was wederom schitterend!!! We hebben een wandeling bovenlangs rond de vallei gemaakt, zijn nog even de vallei ingedoken en moesten nog opschieten om vóór zonsondergang terug te zijn. De wandeling was al een avontuur op zich, met zo'n 450 natuurlijke traptreden om bovenop te komen, heel wat rotspartijen en temperaturen rond de 40 graden. Maar dat alles maakte het alleen maar leuker! Terwijl wij zwetend in onze hempjes en korte broeken liepen, waren er een paar Chinezen en Japanners die een blanke huid over hun eigen gezondheid verkozen. Zij wilden absoluut niet 'verkleuren' en droegen lange broeken, vesten, hoeden, zonnebrillen en zelfs een paraplu. Al snel voelden ze zich niet meer zo lekker, en werden ze verplicht om wat kleren uit te trekken. Tja, wat wil je met zo'n hitte?!

Na onze grandioze wandeling langs de canyon, was het tijd voor het echte bush camping: buiten slapen, op een heuvel in de middle of nowhere, in een swag! Voor degenen die geen idee hebben wat een swag is: het is een soort grote slaapzak, waar je met je eigen slaapzak in gaat liggen, die je helemaal dicht kunt ritsen (tegen de kou). Dat was een super gave, mooie en zelfs fijne ervaring! Ik heb volgensmij die eerste nacht in de swag het beste geslapen sinds lange tijd! We lagen met z'n allen in een cirkel rond het kampvuur en voordat we gingen slapen, werden we nog goede nacht gewenst door 'roepende' dingo's. Die maken net zo'n geluid als wolven! Best even akelig in het begin om eerlijk te zeggen, maar ik was zo moe dat ik na een aantal minuten al in slaap viel en gelukkig niets meer van die geluiden heb meegekregen!

Zaterdag gingen we op pad naar het magische wonder, Uluru geheten. Ook dat betekende weer een aantal uren rijden, maar daar waren we ondertussen wel aan gewend! Onderweg gebeurde er plotseling iets vreemds: onze gids (en tevens chauffeur) trapte op de rem, maakte rechts ommekeer en parkeerde het busje naast de weg. What was going on? Dat wou ze niet zeggen! Ze stapte uit de bus, liep over de weg, bukte, raapte iets op en stapte weer in de bus. En tadaaaa, daar was het dan: een thorny lizard!:) Zo'n stekelige salamander zal ik maar zeggen. Amazing! Deze diertjes zijn normaal gezien erg schuw en de gids had er nog nooit een in het wild gezien. Nu zat hij zomaar op de weg! Nadat iedereen foto's van het beestje had gemaakt, heeft ze hem weer veilig aan de kant van de weg gezet, met zijn hoofd in de richting naar waar hij op weg was (anders raken ze gedesoriënteerd en kunnen ze de weg niet meer vinden ofzoiets). Een erg speciale ontmoeting dus!

Toen we dichter in de buurt van Uluru kwamen, dachten sommigen het al gezien te hebben, en waren we allemaal dolenthousiast. Maar helaas, dit bleek een andere grote rots te zijn, met de bijnaam 'Fooluru', omdat zoveel mensen zich hierin vergissen. Achteraf kan ik me bijna niet voorstellen dat je je hierin kunt vergissen, want Uluru is zo compleet anders en zo veel mooier! Na een lange reis kwamen we dan eindelijk aan bij de echte Uluru. Dat was gewoon magisch, verbluffend en verpletterend! Moeilijk te omschrijven, je kunt beter zelf gaan kijken;) haha. Hier hebben we een 'basewalk' rond Uluru gemaakt en zo alle kanten van de zeer speciale rots bekeken. Echt waar, geen één kant is hetzelfde! Het is zo een aparte rots! Uit respect voor de Aboriginal cultuur (Uluru is een van hun heiligdommen) mochten we niet overal foto's van de rots maken en werd ons sterk ontmoedigd om het te beklimmen. (de klim was die dag trouwens ook gesloten). Ik had dit al eerder gehoord en was echt niet van plan om de klim te gaan maken. Bovendien was het ook nog eens gevaarlijk ook!

's Avonds hebben we nog naar de zonsondergang bij Uluru en Kata Tjuta gekeken, die de kleur van Uluru doet veranderen. Helaas was het niet het perfecte weer om die kleurverandering goed te kunnen zien, maar toch, het was weer super! Later die avond konden we ons opnieuw opmaken voor een nachtje in de swag onder de sterren. Dit keer liep er een dingo regelrecht over ons kamp voordat we gingen slapen! mmm.. minder aangenaam (maar gelukkig verder niets meer van gemerkt). Onze gids had trouwens besloten om die nacht maar op het dak van de trailer te gaan slapen.. had ik al verteld dat ze een beetje gek was? (op een leuke manier dan wel)

Zondag, de laatste dag in het rode stof. Kata Tjuta, oftewel 'de Olga's', stonden op het programma. Maar eerst nog even de zonsopgang bij Kata Tjuta over Uluru bekijken. Deze was mogelijk nog mooier dan de zonsondergang! Hier wel even ontzettende kou geleden, omdat ik zo slim was geweest mijn vestje in mijn backpack te stoppen, niet denkend aan het feit dat het wel eens ander weer kon zijn dan de vorige dagen (vooral zo vroeg in de morgen!). Maar goed, het was het allemaal waard.

Na de zonsopkomst hebben we een wandeling door de 'valley of the winds' in Kata Tjuta gemaakt. Die naam voor de vallei tussen de grote, halfronde rotsen van Kata Tjuta was een beetje overbodig: wat een koude harde wind zeg! Over deze wandeling ga ik maar niet te veel zeggen, want dat komt toch steeds weer op hetzelfde neer (schitterend). Op de terugweg door deze 'valley' hebben we nog twee kangaroes gespot, blijft toch leuk:) Daarna nog snel even langs Uluru gereden om nog wat meer foto's te maken, geluncht op het kamp, en toen zat het eerste deel van de reis er toch echt op.. we werden afgezet op 'Ayers Rock Airport' en that was it, the Outback. Maarrrr gelukkig, het zat er natuurlijk nog niet echt op voor ons:) Daarover meer in het volgende verslag!

xxx

P.S. Ik heb weer hele leuke reacties op mijn vorige verslag ontvangen:) Thank you!
P.P.S. Iris: Dat wordt nog afkicken voor mij als ik terug op de UvT ben, maar daar zal ik nog maar niet aan denken;) haha.
P.P.P.S. Foto's zal ik proberen morgen of zaterdag te uploaden.