Het gevuul van Buul

Home sweet home; oost west, thuis best; zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens; Ik ben thuis! Heeeeerlijk!

Na een 24 uur durende reis van Melbourne Airport naar Dusseldorf Airport werden mama, papa en ik warm onthaald door mijn trouwe supporters! Arne, Oma, Gerda, Jan, Lisa en Kris, nogmaals bedankt voor de geweldige aankomst:)

En alsof het allemaal nog niet genoeg was, kwam ik ook nog eens thuis in een versierd huis met Nienke, Evie en Boukje als verrassing! Een paar minuten later stonden ook de volgende verwelkomers alweer op de stoep! Wat een dag, wat een dag!:)

Nu, na een nachtje lekker in mijn eigen bedje geslapen te hebben, zit ik hier op de bank mijn laatste verslagje te typen. Beetje raar, maar het geeft een goed gevoel. Ik heb een super half jaar achter de rug, had het echt nooit willen missen. Maar dat gevuul van Buul, daar kan toch weinig tegenop.

Ik zal jullie nog een laatste update geven over de afgelopen 3 weken:

In de week voordat mama en papa aankwamen, heb ik nog veel met mijn Franse en Spaanse vrienden afgesproken, aangezien ik die voorlopig niet meer zal zien (misschien wel nooit meer..). Als afsluiter van een geweldig semester zijn we op vrijdagavond samen bij een Maleisisch restaurantje wezen uit eten. Erg gezellig, maar toch ook wel een beetje dubbel. Voor wie nog nooit Maleisisch heeft geprobeerd: pittig is een understatement.

Zondag de 23e om 9 uur 's morgens was het eindelijk zo ver: welcome to Australia, mum & dad! Ze zouden het weten ook; 38 graden was het cadeau! Verder werd papa's linkse rijvaardigheid onder invloed van een jetlag meteen op de proef gesteld. Gelukkig bleek papa een snelle leerling te zijn en waren we binnen no time op mijn kamertje in Melbourne. Die dag hebben we, lees 2 zombies en een oververhitte reisgids, door Melbourne geslenterd en wat herinneringen aan 10 jaar geleden opgehaald. Vooral ons bezoekje aan de State Library was erg aangenaam, niet alleen vanwege de ontzettend mooie La Trobe's Reading Room;) (zij weten wat goede airco is). Verder zijn we 's avonds nog even naar de lichtshow op het stadhuis gaan kijken en hebben we de Kerstetalages van Myer bewonderd.

Maandag de 24e moesten we eerst nog wat Christmas shopping doen en daarna zijn we naar tante Sjan en Bill in de buurt van Ballarat gereden, waar we de komende 3 nachten zouden verblijven om Kerst samen met de Australische tak van de familie te vieren. Eerste Kerstdag was een traditionele Australische Kerst: Turkey als main en een Christmas Cake als dessert op het menu. Verder veel gekletst en buiten van de zon genoten. Blijft toch vreemd, Kerst vieren op een zomerdag. De volgende dag waren mijn neef en nicht met haar aanstaande terug naar Melbourne en hebben we een rustige Tweede Kerstdag gevierd met een wandelingetje op z'n tijd en met het zonnetje op het terras.

Donderdagmorgen zijn ook wij weer terug gereden naar Melbourne en hebben we de stad nog verder bekeken. Vrijdag zijn we naar die goeie, oude Puffing Billy in de Dandenongs gegaan, waar we 10 jaar geleden ook een ritje hadden gemaakt. Puffing Billy (oude stoomtrein) puft nog steeds en de natuur was nog even schitterend als in onze herinnering. Met de armen en benen buiten boord door de bossen tjoeken, bracht me 10 jaartjes terug in de tijd. In Emerald, Billy's eindstop, hebben we nog een wilde Kookaburra van heeeeeeel dichtbij mogen bekijken. Super leuke vogel, altijd lachend! (ik raad aan om hem even op YouTube op te zoeken als je hem nog niet eerder hebt gezien en vooral gehoord).
's Avonds ben ik nog een laatste keer naar mijn internationale vriendinnetjes geweest, en that was it.

Zaterdag hebben we een bezoekje aan Queen Victoria market gebracht, en een tuinenwandeling gedaan. We zijn van de Carlton Gardens, via Brunswick Street en St Patrick's Cathedral, naar de Fitzroy Gardens gelopen, en toen via het Parlementsgebouw naar China Town, waar ik mama en papa kennis heb laten maken met Thai food.

Zondag, ons laatste echte dagje in Melbourne, hebben we nog wat sightseeing gedaan, zoals de Shrine of Remembrance. Tegen de avond zijn we weer naar tante Sjan gereden, en hebben we daar de volgende dag het nieuwe jaar leven in geblazen onder het genot van zelfgemaakte oliebollen. Jammie! Van vuurwerk is daar helaas geen sprake ivm het gevaar voor bosbranden en ook op stap gaan zat er dit jaar niet in (ik heb helaas geen kangaroe kunnen overhalen om mee te gaan). Maar ja, had ik ten minste weer eens een lange Nieuwjaarsdag...

Op Nieuwjaarsdag begon onze roadtrip: Great Ocean Road. Bells Beach, wilde koala, mooie kustlijnen met ruige zee, Twelve Apostles en Loch Ard Gorge. Na een overnachting in Port Campbell, hebben we op 2 januari London Bridge uitgezwaaid en zijn we doorgereden naar de Grampians, een super, super mooi berggebied. Ver in de 30 graden, een wandeling naar de top van Mount William en vele, vele kangaroes, kookaburras, cockatoos, rosellas en andere roze vogels verder, hebben we overnacht in Halls Gap. De volgende dag stonden de Mackenzie Falls en Reed Lookout op het ochtendprogramma, waarna een lange reis naar Adelaide afgelegd moest worden. Na een stop in Horsham, laatste grote plaats met Westerse beschaving tot aan Adelaide, begonnen we aan een 5.5 uur durende trip naar Adelaide. Met een temperatuurtje van 45 graden waren verdere stops niet echt een aanrader en zijn we bijna in één ruk doorgereden. Eenmaal in Adelaide aangekomen, stonden tante Sjan, Bill, Lia en Nic ons als op te wachten.

Vrijdag 4 januari stond in het teken van de generale repetitie voor Diana's bruiloft een dag later. En ja, bij een generale repetitie horen ook gasten, wij dus! Normaal sta ik niet te springen om op vakantie de hele dag binnen te zitten als het buiten mooi weer is, maar die vrijdag was anders. Na 's morgens Adelaide verkend te hebben, kwamen we er al snel achter dat het binnen beter was dan buiten. Het was maar liefst 49 graden!!!!! Volgensmij hadden wij nog nooit eerder zo'n extreme temperatuur meegemaakt, en ik kan je vertellen dat het een eens-maar-liever-nooit-meer ervaring was! Na de 'nep' Kerkdienst stond er eigenlijk een dineetje op het strand gepland, maar dat plan werd gelukkig omgegooid naar een dineetje uit de zon:) (Ze hadden zich denk ik bedacht dat knalrood wel een beetje te veel afsteekt bij een witte bruidsjurk).

Zaterdag was dé dag voor mijn nicht Diana en haar aanstaande Raúl. Maar ook voor ons was het een speciale dag. Je maakt het immers niet vaak mee dat je aan de andere kant van de wereld naar de bruiloft van een familielid mag en dat die dan ook nog eens trouwt met een Mexicaan in een Australisch-Mexicaanse traditie. Dus ook voor ons was het een erg leuke dag, die de lange reis meer dan waard was!

Helaas moesten we ook nog terug naar Melbourne.. zondag was rijden, rijden, rijden (een dikke 9 uur). Een laatste keer dineren in Melbourne, slapen in Melbourne, ontbijten in Melbourne, door de stad wandelen in Melbourne, en dat was het dan. Bye bye Australia, tot ooit!