Visite, tourguide & backpackers

Zie titel.


Tja, zoals hierboven al uitgedrukt, de titel zegt alles over mijn afgelopen weken. Dus eigenlijk kan ik dit verslag nu al beëindigen, zou het niet dat de meeste van jullie toch wel nieuwsgierig zullen zijn naar wie die visite, tourguide en backpackers dan toch waren. Goed geraden? Ha! Hebben jullie even geluk dat ik nog wat tijd over heb in mijn drukke vakantieschema om daar wat over te schrijven.

Vraag 1: Visite?! Voor degene die trouw mijn reisverslagen lezen, zou dit een weggevertje moeten zijn. Maar voor de iets minder trouwe lezer zal ik een hint geven: ik heb haar al eens eerder zelf opgezocht, maar dan in wereldstad Sydney. Begint het al te dagen? (Zo niet, dan refereer ik naar het vorige verslag).

Vraag 2: Tourguide? Jazeker, dit verslag wordt u gebracht door uw persoonlijke reisgids. Voor al uw Melbourne vragen, ervaringen en bijzonderheden kunt u bij mij terecht. Ervaring, daar gaat het allemaal om! En al zeg ik het zelf, dat zit bij mij wel snor ondertussen. Dus papa en mama, jullie zijn in goede handen! :)

Vraag 3: Backpackers? Hihi, is het niet gaaf om te kunnen zeggen dat ik er zelf nu ook écht een ben? Ik heb namelijk de afgelopen 10 dagen in mijn eentje Australië doorkruist (lees: van Zuid naar Noord-Oost).

Antwoord vraag 1: Nienke it is! :) Zoals in mijn vorige verslag stond, heeft Nienke mij een zestal daagjes hier in Melbourne opgezocht en hebben we samen de stad helemaal uitgekamd. Voor mij was het een perfecte gelegenheid om nog eens lekker de toerist uit te hangen en van al het moois van Melbourne te genieten. Dat toeristengevoel verdwijnt namelijk wel een beetje als je hier al een paar maanden rondloopt..
Daarbij was het natuurlijk weer super gezellig!

Antwoord vraag 2: Nou ja, dat ik de tourguide was, had ik al verklapt. Maar dat word je natuurlijk niet zomaar. Nee, ik ben gepromoveerd nadat ik zowel Malou als Nienke door Melbourne heb rondgeleid. Mijn eerste ervaringen als tourguide voor Malou heb ik al kort beschreven. Nu mijn tweede werk 6-daagse:
Op dinsdagavond 27 november kwam Nienke in Melb aan. Woensdag 28 november stonden State Library, Bourke Street Mall, Flinders Street Station, Federation Square, etc op het programma (deze tourguide moet nog wel even leren om beter te onthouden wat we precies hebben gedaan.. maar hier kwam het ongeveer wel op neer). We hebben onze ogen uitgekeken voor de etalages van Myer, die helemaal kerstproof zijn! Echt heeel mooi! (Neem maar een kijkje op deze site, dan krijg je een indruk: http://melbournedaily.blogspot.com.au/2012/11/myer-christmas-windows-2012.html)

's Avonds zijn we lekker in Lygon Street bij de Italiaan gaan eten. Daar ging het alleen een beetje mis met Nienke's bestelling, waardoor ik mijn spaghetti al op had voordat Nienke's pizza gebracht werd.. altijd jammer. Wat dat betreft zijn ze hier ook niet zo gezellig als in Nederland: het eten komt vaak niet voor iedereen tegelijk en je bord wordt meteen weggehaald als je uitgegeten bent. Verder zijn ze hier over het algemeen ontzettend snel, wat natuurlijk fijn is als je honger hebt, maar je krijgt wel het gevoel dat ze je zo snel mogelijk weer buiten willen hebben. Aussies, daar kunnen jullie in Nederland nog wat van leren;)

Die donderdag was het 38 graden in Melbourne, bijna niet om uit te houden voor 2 Hollandse meiden in een grote stad, die al blij zijn als het een lekkere 25 graden is. Maar goed, ik ga er niet over klagen, aangezien ik er zelf meerdere malen om gevraagd heb toen het hier 2.5 maand geleden nog zo koud was! En ja, het gaf ons natuurlijk een goede reden om naar Brighton Beach te gaan. Maarrr of dat nou zo'n goed idee was?! Er was op Brighton Beach namelijk helemaal GEEN schaduw, wat maakte dat wij na een uur op het strand gelegen te hebben al de verkoeling van de bomen in de Royal Botanic Gardens op zijn gaan zoeken. Dat was het beste idee van die dag! Reken maar! Heeeerlijk luieren onder een palmboompje (zonder kokosnoten, want pas op! die zijn echt gevaarlijk)!

Maar wij zouden ons niet zijn als we niet nog even iets 'nuttigs' aan onze dag toe voegden; dit keer een bezoekje aan de Shrine of Remembrance. Wat blijft dat uitzicht op de stad prachtig!

Vrijdagmorgen zijn we eerst naar Queen Victoria Market gegaan en hebben daarna de andere kant van de stad ontdekt. Daar hebben we vooral veel door tuinen gestruind, en uiteindelijk een heel mooi plekje voor het Treasury building uitgezocht vanwaar we een prima uitzicht hadden op alle aanstaande bruidjes en hun familie. We snapten alleen niet echt hoe al die families in elkaar staken, wie bij wie hoorden, en waarom een heel jong bruidje met haar bruidsmeisjes aangerend kwamen om vervolgens nog een half uur te staan wachten, maar verder was het een ontspannen middagje.

Zaterdag heb ik alleen doorgebracht, aangezien Nienke een dagje 'Great Ocean Road' doen was, wat ik al gedaan had en over 2 weken waarschijnlijk weer ga doen. Ik ben dus maar lekker mijn eigen gang gegaan en heb 's avonds nog maar eens met Diana, mijn nicht, afgesproken in een Thai restaurant. Erg gezellig en lekker (waarom had ik nog nooit eerder Thai uitgeprobeerd?!)! Maar tegelijk ook wel vreemd, want de volgende keer dat ik haar zie, zal op haar bruiloft in Adelaide zijn!

Zondag zijn we nog maar eens terug naar het midden van de stad gegaan, en hebben we het casino maar eens goed (van buiten) bekeken. Terwijl Nienke het daarna wat hoger opzocht in de Eureka Tower, heb ik rustig een boekje in de zon aan het water zitten lezen. Ik vermaak me hier prima hoor! En als kers op de slagroom hebben we daarna, eindelijk!, een BOOST geprobeerd. Mmmmm, heerlijk! Ik had het nog nooit eerder gehad, maar iedereen in Melbourne loopt ermee. Het zijn een soort smoothies en juices, lekker fris (en verantwoord :) ) op zo'n warme dag. Vervolgens hadden we weer genoeg energie om helemaal naar de Docklands en Victoria Harbour te lopen, waar we het Etihad Stadium, de haven en een kerstmarkt bezocht hebben. 's Avonds hebben we Nienkes bezoek afgesloten met een etentje in Brunswick Street. Dat was niet zo'n geweldig idee achteraf, aangezien ik de meeste Vietnamese noedels, visdingen en weet ik veel wat niet zo'n succes vond. Maar goed, het was in ieder geval weer leuk, en daar gaat het om!

Maandagmorgen was het helaas weer tijd om Nienke uit te zwaaien, maar niet voor lang. Ik zou haar afgelopen week nog 2 keer ontmoeten in Airlie Beach, wat allebei in onze afzonderlijke vakantieplanning stond.

Dinsdag 4 december heb ik mezelf getrakteerd op een middagje shoppen downtown. Ik had maar liefst 1 nieuwe korte broek gevonden! haha

Woensdag 5 december: Sinterklaas! Maar niet voor mij helaas :( Kan iemand die Australiërs uitleggen dat Sinterklaas niet de Kerstman is? Ze snappen er hier niet veel van..

Donderdag 6 december: Sinterklaasje heeft me toch nog weten te vinden! Nog net op tijd! Wat let die man toch goed op zijn 'kindertjes' en wat heeft ie toch geweldige knechten! Ik kreeg namelijk, vlak voordat ik op reis zou vertrekken, een heeeel aardig pakje met de post. Smikkel, smikkel, smikkel! Pepernootjes, chocoladeletters, en zelfs gevulde speculaas:) Helaas moest ik dat wel, in goed vertrouwen, bij Malou (die zou een aantal dagen op mijn kamer verblijven terwijl ik weg was) achterlaten.. met als goed gevolg dat ik nu nog van al het lekkers kan genieten! (die pepernoten kon ik trouwens niet weerstaan en heb ik met me mee op reis genomen, en zelfs nog een ander NL meisje heel blij gemaakt met een paar pepernootjes haha).

Die donderdagmiddag begon het grote avontuur: alleen op reis door Australië voor 10 dagen. Eerste bestemming: Hobart, Tasmanië. Het was wel even spannend hoor om alles alleen te moeten doen. Alleen vliegen, alleen in zo'n hostel terecht komen, alleen je bij een tour voegen, etc.. maar gelukkig verliep alles op rolletjes. Geen vertraging, vervoer van vliegveld naar hostel geregeld, inchecken zonder problemen en dan ook nog eens een heel aardig Duits stelletje op je kamer treffen! Pfff.. goed begin in ieder geval!

Vrijdag werd ik al om 7 uur opgehaald om naar Wineglass Bay af te reizen. Dit zou een rit langs de mooie oostkust inhouden, met als hoogtepunt Wineglass Bay zelf. Wat een schitterend eiland is Tassie, met een, zo mogelijk, nog schitterende kustlijn! Werkelijk waar, de stranden waren hagelwit en de zee azuurblauw. En dat voor een eiland met een redelijk koel klimaat! En Wineglass Bay was gewoon perfect! Vanaf een uitkijkpunt keek je neer op de baai en zag je het witte zand glinsteren in de zon. Ik verwijs jullie graag naar de foto's ;)

Zaterdagmorgen ben ik met 2 meisjes die ook bij mij op de kamer sliepen naar Salamanca Market in Hobart geweest. Leuke markt, vooral ook erg druk! Ik moest alleen wel weer op tijd terug naar het hostel, want rond het middagsuur zou het volgende tourbusje weer op de stoep staan. Dit keer ging ik naar Port Arthur om daar 's avonds een ghost tour te doen. Een ding kan ik daar over zeggen: NOOOOOOOIT meer! De rit naar Port Arthur via Richmond was geweldig, met stops bij Pirates Bay en de Remarkable Cave bijvoorbeeld, maar die ghost tour was een ware verschrikking! Eerlijk is eerlijk, ik voelde me alles behalve op mijn gemak. De gids die ons door de pikdonkere ruïnes rondleidde, vertelde steeds allerlei angstaanjagende verhalen die me de stuipen op het lijf jaagden. Volgende keer toch maar gewoon de dagtour.. (het was niet eens mijn idee om de ghost tour te doen; de tourcompany kwam er mee op de proppen en raadde het aan omdat bijna iedereen dat zou doen.. haha, bijna iedereen: mijn tour telde welgeteld 3 personen, inclusief ikzelf. Ik luister dus niet meer naar zogenaamd 'goede' suggesties).

Na een uurtje of 4, 5 geslapen te hebben werd ik alweer uit mijn bed getrommeld voor de tour naar Mount Field en Mount Wellington. Voordat we daar naartoe gingen, echter, mochten we eerst nog een koala aaien en kangaroes voeren in een wildlife park. Blijft toch leuk he!

Mount Field en de bijbehorende Russell Falls waren een koud, maar mooi uitstapje in de bergen van Tasmanië. De 'bossen' daar waren, zoals Lisa bekend voor zal komen, een 'temporate, cold rainforest'. Het deed zijn naam eer aan, dat is zeker. De Russell Falls waren echte Falls, wat ik, na het zien van droge watervallen in de Outback, niet meer had verwacht. Vervolgens vervolgden we onze weg naar Mount Wellington, de berg waartegen Hobart is aangebouwd. Vanaf het hoogste punt op Mount Wellington had je een fantastisch uitzicht over Hobart en zijn weide omgeving. Super! Ik heb het zelfs tot het aller, allerhoogste topje weten te maken:)
Om mezelf weer wat warm te krijgen, heb ik nog wat rond de haven van Hobart gelopen, waar het aanzienlijk warmer was. En.. waar ze overheerlijke, vers gevangen, fish (and chips) hadden:)

Maandag, mijn laatste dag in Tassie, ben ik Hobart verder gaan verkennen en naar het museum 'MONA' geweest (MONA = Museum for Old and New Art). Niet dat ik nou zo'n geïnteresseerde museumganger ben, maar het is zo'n bekend museum en je moet er gewoon geweest zijn (volgens mijn Lonely Planet). Iedereen praat erover. Dus, met mijn beste museumhumeur ging ik op weg. En eigenlijk was het nog best boeiend ook, afgezien van sommige gruwelijke, onsmakelijke kunstvormen. Al met al heb ik mijn dag goed omgekregen en absoluut geen spijt dat ik er heen gegaan ben. (Maar nu heb ik genoeg van al die musea, na maar liefst 2 museumbezoeken in 2 weken tijd).

Dinsdagnacht ging de wekker al om 3.30 uur.. niet grappig. Ik moest er wat voor over hebben om 14 uur later in Airlie Beach te staan. Om vanuit Hobart in Airlie Beach aan de Oostkust van het vasteland van Australië te komen, moest ik eerst van Hobart naar Melbourne vliegen (60 minuten), 2.5 uur later van Melbourne naar Brisbane vliegen (dik 2 uur), en weer 2 uur later naar Proserpine vliegen (dik 1.5 uur).. poeh poeh, een hele onderneming kan ik je vertellen! Maar gelukkig bleek het allemaal meer dan de moeite waard te zijn!

Airlie Beach is een druk bezocht backpackersplaatsje in de Whitsundays regio. Die woensdag heb ik dus maar eens op mijn gemakje wat rondgestruind, foto's gemaakt en zelfs een lekkere duik in het plaatselijke lagoon genomen. (Het is zeer onverstandig om in die regio in de zee te gaan zwemmen zonder stinger suit, aangezien er dodelijke kwallen rondzwemmen die je met het blote oog bijna niet kunt zien).

Donderdagmorgen was ik helemaal klaar voor een dagje zeilen op de Camira naar Whitehaven Beach op Whitsunday Island. Uhumm, mocht ik willen. Op dat 'leuke' zeiltochtje werd ik behoorlijk zeeziek en was het moeilijk om er echt volop van te kunnen genieten. Toch is het me gelukt om de omgeving goed in me op te nemen en heb ik mijn ogen uitgekeken. Vooral toen we voet op vaste grond konden zetten op Whitehaven Beach wist ik het: dit was alle zeeziekte waard! Het was echt een paradijs op aarde! (zie foto's). Zo'n mooi strand en water heb ik nog nooit gezien! Het zand was silicazand, dat het licht terugkaatste waardoor het niet zo warm werd en je er gewoon zonder je voeten te verbranden over heen kon lopen. Gelukkig had de crew van de Camira al voorzien dat menigeen hier een verfrissende duik zou willen nemen en werden er stingersuits uitgereikt. Een beetje vreemd in het begin, maar daardoor kon ik wel lekker in het mooie water springen! Amazing!

Helaas moesten we ook weer met de boot terug, en mijn zeeziekte liet me niet echt in de steek. Na me nog een uur lang ziek, zwak en misselijk te hebben gevoeld, 'stopten' we voor een snorkelavontuur. Ik moest het jammer genoeg laten omdat ik amper op kon staan van de misselijkheid, maar gelukkig heeft die stop er wel voor gezorgd dat ik weer wat kon herstellen. Op de terugweg naar de haven heb ik zelfs helemaal nergens meer last van gehad en echt kunnen genieten van het zeiltochtje! Bovendien had ik toch al twee keer op het GBR in Cairns gesnorkeld en was dit niet eens het GBR, dus veel zal ik (hopelijk) niet gemist hebben..

In plaats van helemaal mee terug naar het vasteland te gaan, zou ik 2 dagen en 2 nachten op Long Island verblijven. Beste wat ik tijdens die dagen had kunnen doen! In één woord: adembenemend! Ik ben geen strandganger of stilligger, maar dit was toch wel heeeeel fijn! Een hangmatje hier, palmboompje daar, kangaroetje op het strand en een uitzicht zoals in de boekjes, daar kan ik prima mee leven:) Ik ben wel nog even een bushwandelingetje met 2 Duitse meisjes gaan doen, en heb de laatste dag nog met een NL jongen getennist die toevallig de avond vantevoren bij mij op de kamer was geplaatst (samen met nog een andere jongen en meisje voor de duidelijkheid:P). Verder heb ik heerlijk gezwommen, gelezen, gezond, en weer opnieuw gezwommen, gelezen en gezond.

Helaas komt aan al het goede een eind, en zo dus ook aan mijn Long Island verblijf. Zaterdagnacht ben ik nog in Airlie Beach gebleven om gisterochtend (zondag) vanaf Hamilton Island weer terug te vliegen naar Melbourne. En daar zit ik dan, op mijn kamertje, te schrijven over mijn geweldige ervaringen van de afgelopen dagen. Het gaat allemaal zo snel, ongelooflijk! Trouwens, voordat ik vergeet daar op terug te komen, Nienke verbleef afgelopen woensdag en zaterdag in hetzelfde hostel in Airlie Beach als ik. Dus hebben we natuurlijk nog maar even gemeet. Wel apart, zij vliegt vrijdag al terug naar NL en de volgende keer dat ik haar weer zie, zal dus weer in NL zijn..

Het volgende waar ik nu weer HEEL ERG naar uit aan het kijken ben, is het bezoek van papa en mama! Bijna, bijna! Nog een paar nachtjes slapen ;) Daar zal ik te zijner tijd wel weer verslag over doen, want voor nu heb ik er genoeg van! Mijn polsen melden zich, ze zijn het typen beu. En ik zie nu dat ik ook al wel wat overdreven veel geschreven heb voor één verslag. Maar ja, dan hebben jullie ook wat te doen.


Tot snel! (januari staat voor de deur!)

xxx Sanne

P.S. Ik zal proberen nog een update te doen voordat ik terug in NL ben, en anders horen jullie weer van me als ik terug ben! :)